Het hof heeft met juistheid vastgesteld dat artikel 2.9 APV niet uitdrukkelijk inhoudt dat de burgemeester gerechtigd is tot het geven van een bevel als waarvan te dezen sprake is. Ingevolge artikel 172 lid 3 Gemeentewet is de burgemeester evenwel bevoegd aan personen bevelen te geven die noodzakelijk zijn voor de handhaving van de openbare orde. Een zodanig bevel is aan te merken als een wettelijk voorschrift in materiële zin. De burgemeester kan bij de uitvoering van deze bevelsbevoegdheid politieambtenaren betrekken, mits hij daarbij met voldoende nauwkeurigheid aangeeft in welke omstandigheden de politieambtenaren de door hem omschreven handelingen en beslissingen moeten nemen. De burgemeester heeft door het uitvaardigen van het Mandaatbesluit verwijderingsbevelen kennelijk de hem in artikel 172 lid 3 Gemeentewet toegekende bevelsbevoegdheid uitgeoefend en gelet op de inhoud van dat besluit daarbij bepaald dat zijn bevel is gegeven voor de in artikel 2.9 APV nauwkeurig omschreven gevallen. Het voorgaande brengt mee dat een in overeenstemming met het Mandaatbesluit door een politieambtenaar namens de burgemeester gegeven verwijderingsbevel kan worden aangemerkt als een krachtens wettelijk voorschrift gegeven bevel als bedoeld in artikel 184 Sr. Het andersluidende oordeel van het hof is derhalve onjuist.

De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2009:BH3079. Het hof heeft vastgesteld dat verdachte nadat hij was aangehouden niet voorafgaand aan zijn eerste verhoor is gewezen op zijn recht een advocaat te raadplegen. Naar het oordeel van het hof levert dat in het onderhavige geval geen vormverzuim op. Dat oordeel berust op de overwegingen van het hof dat verdachte voordat hij zich op uitnodiging van de politie op 14 november 2008 meldde, ruimschoots de gelegenheid heeft gehad een advocaat te raadplegen en dat in het licht daarvan de politie uit de opmerking van verdachte dat hij reeds contact had gehad met zijn raadsman, ervan uit mocht gaan dat verdachte vooraf een raadsman had geconsulteerd. Door het verweer op deze grond te verwerpen en de door verdachte afgelegde verklaring als door de verdediging bedoeld voor het bewijs te bezigen, heeft het hof blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting omtrent het consultatierecht van de aangehouden verdachte.

Slagende bewijsklacht medeplegen valsheid in geschrift in het kader van bijstandsfraude.

'Onverwijld' indienen vordering OvJ tot herroeping van voorwaardelijke invrijheidstelling als bedoeld in artikel 15i lid 2 Sr. Het oordeel van het hof dat de vordering i.c. 'onverwijld' is ingediend, geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is toereikend gemotiveerd.

De Hoge Raad herhaalt de toepasselijke overweging uit ECLI:NL:HR:2004:AO5706. Het hof heeft geoordeeld dat de omstandigheden waarop door de raadsman een beroep is gedaan, niet kunnen worden aangemerkt als bijzondere omstandigheden in de zin van deze overweging. Dat oordeel getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk.

Voor zover het hof als zijn oordeel tot uitdrukking heeft gebracht dat de bedragen die voorwerp vormden van het bewezen verklaarde misdrijf 'medeplegen van een gewoonte maken van witwassen' reeds daardoor wederrechtelijk verkregen voordeel vormden, is dat oordeel niet juist. Dat betrokkene daadwerkelijk voordeel heeft verkregen door middel van of uit de baten van dat feit is zonder nadere motivering, die ontbreekt, niet begrijpelijk.

Uit de kennisgeving van de OvJ volgt dat het belang van strafvordering het voortduren van het beslag niet langer vordert. Nu de klager tegen die kennisgeving een klaagschrift heeft ingediend, dient de rechtbank te beoordelen of degene aan wie de OvJ de schilderijen wil doen teruggeven, redelijkerwijs als rechthebbende kan worden aangemerkt. Het gaat daarbij om een voorlopig oordeel omtrent de eigendoms- en bezitsrechten ten aanzien van die schilderijen (vgl. ECLI:NL:HR:2010:BL2823). Voor het antwoord op de vraag of de Noorse galerie als rechthebbende moet worden aangemerkt is bepalend of deze ex artikel 3:86 lid 3 BW de schilderijen binnen drie jaren te rekenen vanaf de dag van de diefstal als haar eigendom heeft opgeëist. Het oordeel van de rechtbank dat, nu niet is betwist dat aangifte van diefstal is gedaan, ervan kan worden uitgegaan dat de schilderijen van diefstal afkomstig zijn, is niet onbegrijpelijk.

De Hoge Raad herhaalt de toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2013:BY3151. Mede gelet op deze overwegingen, geeft het oordeel van het hof dat de stappen van de terugkeerprocedure zijn doorlopen zodat ter zake een gevangenisstraf kon worden opgelegd, niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is het toereikend gemotiveerd.

Uitleg begrip 'afvalstoffen' in de zin van de EG-verordening nr. 1013/2006 betreffende de overbrenging van afvalstoffen (EVOA) en de Wet milieubeheer. Verhouding Richtlijn 2006/12/EG (PbEG L 114) en Richtlijn 2008/98/EG (PbEU 2008, L 312) betreffende afvalstoffen. Richtlijn 2008/98/EG beoogt een verduidelijking te geven van hetgeen ten aanzien van het begrip 'afvalstoffen' reeds in de Richtlijn 2006/12/EG hierover is bepaald en beoogt in hoger beroep de definitie van de term 'afvalstoffen' te specificeren wanneer een bepaalde stof niet langer een afvalstof is (einde-afvalfase). De Hoge Raad vernietigt de bestreden uitspraak, nu het hof blijk heeft gegeven van een onjuiste, want te beperkte uitleg van het begrip 'afvalstof' in de zin van artikel 1 lid 1 sub a Richtlijn 2006/12/EG en voorts is diens oordeel niet begrijpelijk gemotiveerd.

De vaststelling dat 'blijkens een de verdachte betreffend Uittreksel Justitiële Documentatie van 8 maart 2012 (…) de verdachte eerder ter zake van hennepteelt [is] veroordeeld' en dat dit 'hem er kennelijk niet van [heeft] weerhouden opnieuw een dergelijk feit te plegen' is niet zonder meer begrijpelijk, aangezien de 'hennepteelt' waarop de bewezenverklaring betrekking heeft, is begaan voordat de hier bedoelde veroordeling is uitgesproken. De strafoplegging is daarom ontoereikend gemotiveerd.