Mede gelet op de bewoordingen van artikel 14c lid 1 (oud) Sr en de ratio van de algemene voorwaarde, moet worden aangenomen dat de tenuitvoerlegging van een voorwaardelijk opgelegde straf niet kan worden gelast ter zake van een strafbaar feit waaraan verdachte zich heeft schuldig gemaakt vóór de uitspraak waarbij de voorwaardelijke straf is opgelegd.

Klaarblijkelijk heeft het hof de bewezenverklaring doen steunen op de inhoud van de bewijsmiddelen die zijn vermeld in de aanvulling als bedoeld in artikel 365a Sv, en heeft het deze gewaardeerd in samenhang met de feiten en het onderzoek die het hof in zijn arrest heeft genoemd, met vindplaatsen in de processtukken. Daarop stuit het middel af.

De stellingen waarop het middel berust kunnen niet de gevolgtrekking dragen dat het in het register opgenomen blijven van de destijds van de verdachte gemaakte foto’s een vormverzuim oplevert dat is begaan in het kader van het voorbereidend onderzoek, als bedoeld in artikel 359a Sv, naar de in deze zaak tenlastegelegde en bewezenverklaarde feiten.

De schriftuur bevat geen cassatiemiddel in de zin der wet, zodat het voorschrift van artikel 437 lid 2 Sv niet in acht is genomen, en verdachte in het cassatieberoep niet kan worden ontvangen.

De Hoge Raad verklaart de verdachte niet-ontvankelijk in zijn cassatieberoep, nu niet binnen de in artikel 437 lid 2 Sv genoemde termijn door een raadsman een schriftuur houdende middelen van cassatie is ingediend.

De Hoge Raad stelt een prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie. De Hoge Raad houdt iedere verdere beslissing aan en schorst het geding totdat het Hof naar aanleiding van vorenstaand verzoek uitspraak heeft gedaan.

’s Hofs oordeel dat verdachte op grond van artikel 26 EVOA (oud) verplicht was tot kennisgeving van deze transporten aan de bevoegde autoriteit in Nederland getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting. Het hof heeft het bewezenverklaarde terecht gekwalificeerd als ‘Opzettelijke overtreding van een voorschrift (…), begaan door een rechtspersoon, meermalen gepleegd’ en dit aangemerkt als meerdaadse samenloop. Het hof had echter voor deze feiten één straf moeten opleggen in plaats van twee. De Hoge Raad leest de uitspraak verbeterd in die zin dat het hof verdachte heeft veroordeeld tot de betaling van één geldboete van € 15.000.

Mede gelet op de wetsgeschiedenis moet artikel 273f lid 1 onder 3 Sr aldus worden uitgelegd dat het oogmerk van verdachte erop gericht moet zijn dat de betrokkene zich in een ander land dan waar deze is aangeworven, meegenomen of ontvoerd, beschikbaar stelt tot het verrichten van de in dat artikel bedoelde handelingen. Door het bestanddeel ‘in een ander land’ te koppelen aan de gedraging ‘ertoe te brengen’ heeft het hof derhalve een te beperkte en dus onjuiste betekenis toegekend aan die in de tenlastelegging voorkomende termen die aldaar zijn gebezigd in dezelfde betekenis als daaraan toekomt in artikel 273f lid 1 onder 3 Sr. Door verdachte van het tenlastegelegde vrij te spreken heeft het hof haar dus vrijgesproken van iets anders dan was tenlastegelegd.

In de tekst noch de geschiedenis van de totstandkoming van de tegenwoordige herzieningsregeling zijn aanknopingspunten te vinden voor een andere uitleg van artikel 457 lid 1 aanhef en onder c Sv. De gronden waarop de vrijspraak steunt kunnen onder omstandigheden nochtans wel zo een gegeven opleveren. In casu is van dergelijke omstandigheden evenwel niet gebleken.

In aanmerking genomen dat een vreemdeling niet behoort te worden vervolgd wegens het onmiskenbaar in het kader van zijn vlucht in het bezit hebben of aangewend hebben van vervalste documenten zolang, kort gezegd, op de door de vreemdeling gedane eerste asielaanvraag nog niet onherroepelijk is beslist (vgl. ECLI:NL:HR:2013:BY4310), levert het aangevoerde het ernstig vermoeden op dat de Politierechter, ware deze hiermee bekend geweest, het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk zou hebben verklaard in de strafvervolging van de aanvraagster ter zake onderhavig feit. Derhalve is sprake van een gegeven als bedoeld in artikel 457 lid 1 aanhef en onder c Sv.