Het hof heeft in het kader van de beantwoording van de vraag of sprake is van het voorhanden hebben van ‘consumentenvuurwerk’ het onderhavige vuurwerk aangemerkt als bestemd voor particulier gebruik. Daartoe heeft het hof vastgesteld dat het desbetreffende vuurwerk was bestemd voor de medeverdachte, dat deze het vuurwerk in ontvangst zou nemen en ten dele dadelijk zou doorleveren, dat medeverdachte als exploitant van zijn eenmanszaak moet worden aangemerkt en dat hij niet in het bezit was van een vergunning voor opslag van vuurwerk of van een ontbrandingsvergunning. Dat oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

De Hoge Raad heeft in ECLI:NL:HR:2008:BB9890 geoordeeld dat de omstandigheden van het geval kunnen meebrengen dat de rechter in de motivering van zijn beslissing ervan blijk dient te geven een onderzoek te hebben verricht naar de proportionaliteit tussen de waarde van de in beslag genomen voorwerpen en de hoogte van het eventueel te ontnemen bedrag. Dat geldt ook met betrekking tot de vraag of voortzetting (onder voorwaarden) van het beslag in overeenstemming is met de eis van subsidiariteit. De rechtbank had in de motivering van haar beslissing ervan blijk dienen te geven een onderzoek daarnaar te hebben verricht.

Voor zo ver het middel klaagt over ’s hofs overweging dat verdachte eerder ter zake van het beschadigen van auto’s is veroordeeld, terwijl het door het hof genoemde UJD inhoudt dat voor ‘Beschadiging auto(’s)’ gepleegd op 7 oktober 2007 slechts een transactie is voldaan, kan het niet tot cassatie leiden omdat deze onvolkomenheid in het geheel van de strafmotivering van ondergeschikt belang is.

Het middel is terecht voorgesteld op gronden als vermeld in conclusie A-G (de tot bewijs gebezigde verklaring van verdachte kan zonder nadere toelichting bezwaarlijk redengevend zijn voor het bewijs).

De opvatting dat van het oogmerk om aan zichzelf of andere deelnemers het bezit van het wederrechtelijk ‘verkregene’ te verzekeren, pas sprake kan zijn nadat het strafbare feit (i.c. de verduistering van een hoeveelheid heroïne) waarmee de doodslag samenhangt, is voltooid omdat er dan pas verkrijging is, is onjuist.

In zijn bewijsoverweging heeft het hof tot uitdrukking gebracht dat het vaargedrag van verdachte met zijn snelle motorboot, waarop hij elf passagiers vervoerde, dusdanig gevaarvol is geweest dat de door hem getroffen voorzorgsmaatregelen ontoereikend waren om te voorkomen dat het leven van die passagiers in gevaar werd gebracht. Aldus ligt in die overwegingen besloten dat verdachte – gelijk is bewezen verklaard – niet alle voorzorgsmaatregelen heeft genomen die volgens goede zeemanschap en/of door de omstandigheden waarin dat schip of dat samenstel zich bevond in het belang van de veiligheid en/of de goede orde van de scheepvaart waren geboden.

De Hoge Raad herhaalt toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2013:BX5539 met betrekking tot het gebruik van een niet ter terechtzitting afgelegde en voor verdachte belastende verklaring indien de verdediging niet in enig stadium van het geding de gelegenheid heeft gehad om een dergelijke verklaring op haar betrouwbaarheid te toetsen en aan te vechten door de persoon die de verklaring heeft afgelegd als getuige te (doen) ondervragen. Het hof heeft in strijd met artikel 6 lid 1 en 6 lid 3 aanhef en onder d EVRM het ambtsedig proces-verbaal van de verbalisant voor het bewijs gebezigd. De klacht is gegrond.

Het oordeel dat ten aanzien van het eerste incident sprake is van voorwaardelijk opzet op de poging tot zware mishandeling – waarbij verdachte bewust de aanmerkelijke kans moet hebben aanvaard dat hij de motoragent zou raken en dat deze daarbij zwaar lichamelijk letsel zou oplopen – valt niet te verenigen met die opengebleven mogelijkheid. De bewezenverklaring, voor zover behelzende dat verdachte ten aanzien van het eerste incident (voorwaardelijk) opzettelijk heeft gehandeld, kan dan ook niet uit de gebezigde bewijsvoering volgen. Het hof heeft kennelijk aangenomen dat er voldoende rechtstreeks verband bestaat tussen de helingshandeling en de door de rechthebbende op het geheelde goed geleden schade.

Het hof heeft de bewezenverklaring klaarblijkelijk doen steunen op de inhoud van de in de aanvulling op de als ‘verkort arrest’ aangeduide uitspraak daartoe gebezigde bewijsmiddelen in samenhang met de in dat verkorte arrest voldoende nauwkeurig aangeduide bewijsmiddelen, en het heeft zijn bewijsvoering voorts verantwoord door de in dat verkorte arrest opgenomen bewijsoverweging. Daarbij heeft het hof in de aanvulling ex artikel 365a Sv onder 1, 2 en 3 niet de inhoud van de aldaar genoemde bewijsmiddelen weergegeven maar voor die inhoud verwezen naar de weergave daarvan in de bewijsoverweging in het verkorte arrest met vermelding van de vindplaatsen van die inhoud.

Noch uit het verhandelde op de terechtzittingen van het hof noch uit hetgeen in de cassatieschriftuur namens verdachte is aangevoerd kan blijken van enig in rechte te respecteren belang van verdachte bij het onderhavige cassatieberoep. De Hoge Raad verklaart verdachte niet-ontvankelijk in het beroep.