De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2013:150. Aangezien uit ’s hofs motivering niet kan worden afgeleid dat sprake is van meer dan het enkel verwerven en voorhanden hebben van geldbedragen doordat de gedragingen van verdachte ook (kennelijk) gericht zijn geweest op het daadwerkelijk verbergen of verhullen van de criminele herkomst van die geldbedragen, is ’s hofs oordeel dat het feit als gewoontewitwassen kan worden gekwalificeerd ontoereikend gemotiveerd.

De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2013:963. Het hof heeft zijn oordeel, gelet op hetgeen in genoemd arrest is vooropgesteld met betrekking tot mogelijke contra-indicaties, ontoereikend gemotiveerd, mede in aanmerking genomen dat het hof kennelijk heeft geoordeeld dat de gelegenheid voor verdachte om na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en om zich daarvan rekenschap te geven, zich direct na een woordenwisseling tussen het latere slachtoffer en verdachte in het bijzonder voordeed ‘in het tijdsbestek nadat hij zijn pistool had doorgeladen, ongeveer één meter in de richting van X liep en hij zijn pistool richtte op X’.

Instelling hoger beroep door een advocaat d.m.v. een bijzondere schriftelijke volmacht aan een griffiemedewerker. De Hoge Raad herhaalt de toepasselijke overwegingen uit ECLI:NL:HR:2009:BJ7810, ECLI:NL:HR:2012:BV6999 en ECLI:NL:HR:2013:BY8357 m.b.t. de eisen die worden gesteld aan een dergelijke volmacht en de ratio van die eisen. Het middel klaagt terecht dat het hof hetgeen in die arresten is bepaald heeft miskend, nu uit het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep blijkt dat verdachte en zijn raadsman op die terechtzitting zijn verschenen en het aldaar verhandelde bezwaarlijk anders kan worden verstaan dan dat aan de verlening van de (onvolkomen) volmacht de wens van verdachte ten grondslag lag om (op rechtsgeldige wijze) hoger beroep te doen instellen.

De Hoge Raad wijst de aanvraag tot herziening af.

Aangezien ’s hofs kennelijke oordeel dat verdachte ‘op de hoogte is geweest van het in zijn auto aangetroffen geldbedrag’ niet zonder meer uit de gebezigde bewijsvoering kan worden afgeleid, is de bewezenverklaring onvoldoende met redenen omkleed.

De vaststelling dat verdachte blijkens een hem betreffend uittreksel justitiële documentatie d.d. 21 maart 2012 ‘al eens onherroepelijk is veroordeeld voor het plegen van een strafbaar feit’, is niet zonder meer begrijpelijk aangezien voormeld uittreksel justitiële documentatie daarvoor geen steun biedt. De strafoplegging is daarom ontoereikend gemotiveerd.

De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2010:BL2823 m.b.t. de aan te leggen maatstaf. Uit de overwegingen van de rechtbank blijkt niet dat zij de van toepassing zijnde maatstaf heeft gehanteerd. De toe te passen maatstaf sluit niet uit dat de rechtbank, indien de omstandigheden van het geval dat meebrengen, bij de beoordeling van het klaagschrift tevens onderzoekt of voortzetting van het beslag in overeenstemming is met de eisen van prop. en subs. Aan de omstandigheid dat de zaak tegen de klagers ‘al 5 maanden lijkt stil te liggen en sprake is van inbreuk op het eigendomsrecht’, kan evenwel niet zonder meer de conclusie worden verbonden dat voortzetting van het beslag niet in overeenstemming is met die eisen en de beslagen moeten worden opgeheven. Ook in zoverre is het oordeel niet toereikend gemotiveerd.

Nu uit de gebezigde bewijsvoering niet méér kan worden afgeleid dan dat in de auto een plastic tas met geld is aangetroffen, is de bewezenverklaring wat betreft het ‘verhullen’ van de herkomst van het geldbedrag, mede gelet op de wetsgeschiedenis, niet naar de eis der wet met redenen omkleed. Opmerking verdient dat de o.m. uit ECLI:NL:HR:2013:BX6909 voortvloeiende rechtsregels slechts betrekking hebben op het geval dat de verdachte voorwerpen heeft verworven of voorhanden heeft gehad, terwijl aannemelijk is dat die voorwerpen afkomstig zijn uit een door de verdachte zelf begaan misdrijf (vgl. ECLI:NL:HR:2013:2002).

Het oordeel van het hof dat artikel 2 Politiewet 1993 in samenhang met artikel 141 en 142 Sv als wettelijke basis kan dienen voor het tonen van één of meer foto(’s) van verdachte op internet is juist. Het oordeel van het hof, erop neerkomende dat het tonen van de camerabeelden van verdachte op het internet in de gegeven omstandigheden niet in strijd is met beginselen van prop. en subs., zodat het tonen van de beelden van verdachte op het internet niet onrechtmatig is geweest en geen vormverzuim als bedoeld in artikel 359a Sv oplevert dat tot bewijsuitsluiting of strafvermindering aanleiding kan geven, is niet onbegrijpelijk en behoefde, mede gelet op hetgeen ten verwere is aangevoerd, geen nadere motivering.

Slagende bewijsklacht met betrekking tot het opzet en medeplegen.