Ontvankelijkheid. De verdachte wordt niet-ontvankelijk verklaard, omdat de schriftuur houdende middelen niet binnen de termijn van artikel 437 lid 2 Sv is ingediend.

Verlaten tenlastelegging. Mede gelet op de wetsgeschiedenis heeft het hof met zijn oordeel dat het bestanddeel ‘ertoe brengen’ als bedoeld in artikel 273f lid 1 sub 5 Sr duidt op ‘een situatie waarin een reële eigen keuze van de prostituee in meer of mindere mate afwezig is, waarbij op zichzelf niet doorslaggevend is of de prostituee al dan niet minderjarig is’, een te beperkte en dus onjuiste betekenis toegekend aan de in de tenlastelegging voorkomende term ‘ertoe brengen’. Door de verdachte van het tenlastegelegde vrij te spreken heeft het hof hem dus vrijgesproken van iets anders dan was tenlastegelegd.

Witwassen en de schadevergoedingsmaatregel. Het oordeel van het hof dat sprake is van witwassen is ontoereikend gemotiveerd, aangezien hij niet heeft gemotiveerd waarom sprake is van een meer dan het enkele voorhanden hebben van het in de bewezenverklaring bedoelde geldbedrag. Voor zover het middel berust op de opvatting dat de ingangsdatum van de te betalen wettelijke rente over het bedrag van de toegewezen vordering van de benadeelde partij gelijk moet zijn aan de ingangsdatum van de te betalen rente over het bedrag van de op de voet van artikel 36f Sr opgelegde betalingsverplichting, is het middel tevergeefs voorgesteld omdat die opvatting niet juist is.

Redengevend bewijsmiddel. In ECLI:NL:HR:2012:BX0146 is geoordeeld dat van een onvoldoende te respecteren belang als bedoeld in artikel 80a RO sprake kan zijn bij bepaalde gebreken in de bewijsmotivering die voordien grond plachten te vormen voor vernietiging, waarbij te denken valt aan gevallen waarin de bewezenverklaring zonder meer toereikend is gemotiveerd. Daar is in dit geval sprake van en daarom heeft de verdachte onvoldoende rechtens te respecteren belang bij vernietiging van de bestreden uitspraak.

Mishandeling. De Hoge Raad herhaalt relevante overwegingen uit ECLI:NL:HR:2012:BV3442. Het middel klaagt terecht dat het hof onderdelen van de verklaringen van verdachte die niet redengevend zijn voor de bewezenverklaring ten onrechte onder de bewijsmiddelen heeft opgenomen. Nochtans leidt de gegrondheid van het middel niet tot vernietiging van de bestreden uitspraak.

Uitdrukkelijk onderbouwd standpunt. Het hof heeft in zijn arrest niet de bijzondere redenen opgegeven waarom de verklaring van de getuige voor het bewijs is gebruikt. Dit verzuim heeft nietigheid tot gevolg krachtens artikel 359 lid 2 Sv.

Opzetheling. Verdachte heeft ‘zijn auto’, voorzien van valse kentekenplaten, bij de dealer achtergelaten zonder deze weer te komen ophalen. Het hof heeft hieruit afgeleid dat het dermate onwaarschijnlijk is dat de verdachte niet wist dat die auto van een misdrijf afkomstig was. Volgens de Hoge Raad is dit oordeel niet onbegrijpelijk gemotiveerd. Echter, volgens de A-G kan uit het enkele feit dat de verdachte in het bezit was van de auto niet volgen dat hij wist dat deze door een misdrijf verkregen was.

Kwalificatie verduistering in dienstbetrekking. Er dient te worden aangenomen dat het hof in de voor de bewezenverklaring gebruikte tekst bij vergissing de woorden ‘met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen’ en de woorden ‘als chauffeur onder zich had’ niet heeft doorgehaald. De Hoge Raad leest de bewezenverklaring in die zin verbeterd.

Verkrachting. De Hoge Raad heeft in een eerdere uitspraak beslist dat een afgedwongen tongzoen niet meer als verkrachting kan worden gezien. Het hof heeft de bewezenverklaring daarom onterecht als verkrachting gekwalificeerd.

Rechtmatige fouillering. Het hof heeft geoordeeld dat het Turkse koffiehuis, waarin de verdachte werd gefouilleerd, moet worden beschouwd als een voor het publiek openstaand gebouw in de zin van artikel 151b lid 1 Gemeentewet, omdat het publiek vrije toegang heeft. Het hof heeft dit toereikend gemotiveerd.