De getuigenverklaringen in de onderhavige zaak zouden steun kunnen bieden aan het door de verdachte geschetste scenario. Echter, het hof heeft in zijn uitspraak geoordeeld waarom hij geen waarde hecht aan deze verklaring. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk. De Hoge Raad verstaat deze afwijzing van het verzoek aldus dat het hof heeft geoordeeld dat de noodzakelijkheid van het horen van de getuige niet is gebleken. Dit is een juiste maatstaf.

Het voorgestelde middel klaagt over de afwijzing door het hof van het verzoek tot het horen van twee getuigen. Deze afwijzing is een beslissing op grond van artikel 328, 331 en 315 Sv en krachtens artikel 415 Sv gelden deze bepalingen ook in hoger beroep. Deze beslissing heeft op artikel 322 lid 4 Sv geen betrekking en het middel moet daarom worden afgewezen.

Het hof heeft het stempelvonnis van de kantonrechter – dat niet voldoet aan de motiveringseisen van artikel 350, 358 en 359 Sv – zonder enige aanvulling bevestigd en daarom voldoet het arrest van het hof niet aan de motiveringseisen.

Uit de door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden kan niet volgen dat de verdachte wat betreft het onder 1 bewezenverklaarde opzettelijk verkopen van twee kilogram hennep en wat betreft het onder 2 bewezenverklaarde opzettelijk aanwezig hebben van hennep zo nauw en bewust met een ander heeft samengewerkt dat sprake is van het medeplegen van die gedragingen.

Geen schriftuur houdende middelen ingediend, dus klaagster kan niet in haar beroep worden ontvangen.

Gelet op het wettelijk kader en de vaststellingen van het hof, is ’s hofs kennelijke oordeel dat het Openbaar Ministerie kan worden ontvangen in de strafvervolging van het onder 3 tenlastegelegde niet zonder meer begrijpelijk.

De afwijzing van de getuigenverzoeken door het hof is niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd. De Hoge Raad heeft daarbij in aanmerking genomen dat het hof heeft vastgesteld (i) dat alle in de verzoeken genoemde getuigen hun waarnemingen hebben vastgelegd in op ambtseed opgemaakte processen-verbaal, (ii) dat over de door de verdediging gesignaleerde daarin voorkomende onduidelijkheden en hiaten in eerste aanleg aanvullende processsen-verbaal opgemaakt en (iii) dat de verdediging niet nader heeft geconcretiseerd welke vragen nog zouden dienen te worden beantwoord.

Het kennelijke oordeel van het hof dat het aanspreken van de politieagent met het woord ‘pikkie’ de strekking had deze politieagent in zijn eer en goede naam aan te tasten, geeft in het licht van de omstandigheden waaronder die uitlating is gedaan, zoals daarvan blijkt uit de gebezigde bewijsmiddelen, niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is evenmin onbegrijpelijk.

Het oordeel van het hof dat eerst aan de eis van artikel 9 lid 3 aanhef en onder b van het Uitleveringsverdrag is voldaan indien bij de ‘affidavit’, zijnde een ambtsedig verslag van verloop en resultaat van het in deze zaak verrichte strafrechtelijke onderzoek, is gevoegd het ‘bewijsmateriaal waaraan in de affidavit wordt gerefereerd’, vindt geen steun in het Verdrag.

Het oordeel van het hof dat de verdachte zo bewust en nauw met haar medeverdachte heeft samengewerkt dat sprake is van medeplegen van zware mishandeling – in de vorm en met de gevolgen zoals bewezenverklaard – geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting terwijl het evenmin onbegrijpelijk is.