De Hoge Raad verklaart de veroordeelde niet-ontvankelijk in zijn beroep, nu de middelen niet zijn aan te merken als middelen van cassatie gezien het feit dat zij zich niet richten tegen een rechterlijke handeling of daarmee op één lijn te stellen handeling of beslissing als bedoeld in artikel 78 RO en omdat de raadsman zich niet tot de rolraadsheer heeft gewend alvorens te klagen over ontbrekende (vertaalde) stukken.

Uit de motivering door het hof van de afwijzing van het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting blijkt niet dat het hof een afweging van alle betrokken belangen heeft gemaakt.

Uit de motivering door het hof van de afwijzing van het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting blijkt niet dat het hof een afweging van alle betrokken belangen heeft gemaakt.

Het oordeel van het hof dat de geldbedragen die de verdachte en zijn mededader in het kader van het zonder vergunning voeren van een geldtransactiekantoor voorhanden hebben gehad en hebben overgedragen ‘daardoor’ uit misdrijf afkomstig zijn, getuigt van een onjuiste rechtsopvatting.

Het vonnis met daarin de verbeurdverklaring van het geldbedrag is in de cassatiefase van de beklagzaak onherroepelijk geworden. Voor die situatie heeft te gelden dat het klaagschrift moet worden opgevat als een klaagschrift als bedoeld in artikel 552b Sv.

Het hof is afgeweken van een door de raadsman uitdrukkelijk onderbouwd standpunt, maar heeft niet de redenen opgegeven die daartoe hebben geleid.

Onder meer op grond van een ‘ID-staat SKDB’ in het dossier moet worden aangenomen dat in het proces-verbaal ter terechtzitting als gevolg van een kennelijke misslag is opgenomen dat verdachte was gedetineerd. Zonder miskenning van de uitdrukking ‘toebehorende aan’ heeft het hof uit de bewijsmiddelen kunnen afleiden dat verdachte zich het in de bewezenverklaring genoemde (totale) geldbedrag heeft toegeëigend terwijl dat geld aan X toebehoorde.

In het systeem van de wet ligt besloten dat, indien het OM bij de behandeling van een beklag als bedoeld in artikel 552a Sv te kennen geeft van oordeel te zijn dat het belang van de strafvordering zich niet meer tegen de gevraagde teruggave verzet, de rechter zonder zelf in een beoordeling van dat punt te treden, op het klaagschrift dient te beslissen.

Uit de motivering door het hof van de afwijzing van het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting blijkt niet dat het hof een afweging van alle betrokken belangen heeft gemaakt.

Uit de ter beschikking staande gegevens rijst het ernstige vermoeden dat het faxbericht met daarin de schriftelijke volmacht aan de griffiemedewerker wel degelijk binnen de gestelde termijn van veertien dagen is ingekomen, waardoor het oordeel van het hof de verdachte niet-ontvankelijk te verklaren in zijn hoger beroep, onbegrijpelijk is.